Nakon 'Squid game' stigla je Još jedna korejska hit serija

O južnokorejskom filmu mnogo se pisalo u posljednja dva desetljeća kao o svojevrsnom fenomenu. Pogotovo nakon planetarnog uspjeha filma “Parazit” Joona Hoa Bonga, koji je 2020. godine dobio čak četiri Oscara, uključujući i Oscara za najbolji film, iako ovaj redatelj kod filmofila još od 2003. godine, od pojave svog filma “Sjećanja na umorstvo”, uživa kultni status. Trebao se, dakle, dogoditi presedan kakav je uslijedio s “Parazitom” da jedna kinematografija u pravom smislu riječi postane svjetska priča. Međutim, sa serijama se dogodilo nešto drugo: odmah nakon što je na Netlixu prikazana južnokorejska serija “Squid Game”, puna brutalnog i stiliziranog nasilja, postala je svjetski hit. Slično se dogodilo i s južnokorejskom serijom “Tiho more” (The Silent Sea), koja je uslijedila nekoliko tjedana nakon “Squid Gamea”. Brojne su sličnosti između ove dvije serije: obje su prikazane na Netflixu, izvrsno su snimljene, sjajno odglumljene i režirane. Međutim, slične su još po nečemu, po globalnim univerzalnim temama kojima se bave, a koje su publici mnogo shvatljivije nego određeni motivi iz južnokorejskih filmova koji uglavnom polaze od lokalnog, što je nama ovdje u velikoj mjeri egzotično. Dobar primjer je jedan od najvećih hitova južnokorejske kinematografije, film “Proljeće, ljeto, jesen, zima... i proljeće” Kim Ki-duka, snimljen 2003. godine. Ili drugi njegov film, jedan od najgledanijih filmova u Južnoj Koreji uopće: “3-Iron” iz 2004.”Squid Game” otvara priču o totalitarizmu i socijalnoj nejednakosti, gdje se više ne zna što je uzrok, a što posljedica. Serija je ujedno i neka vrsta brutalne i nasilne varijante Spielbergova filma “Ready Player One” iz 2018. godine, u kojemu također ne manjka nasilja, koji je nastao po debitantskom romanu američkog pisca Ernesta Clinea, koji je u hrvatskoj preveden kao “Igrač broj 1”.